یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس

پول پول پول پول، پول های مفت و زورپول زور، پول زور، مالیات جفت و جوروام وام وام وام توده های تیره بختسودهای پرکلان، بانک های پر قصورسد آب، سد آب، خالی و نماندگیشهرهای تشنگی جرعه های بی حضورنان نان نان نان، ریزه های چون گرانشاطران مدعی، چانه های پر کرورچای چای چای چای، چایهای دبش خونمردمان محتضر آدمهای بی شعورخواب خواب خواب، خواب، چشمهای نیمه باز جیبهای مستاجر، دخمه های بی عبورقبر قبر قبر قبر خانه های جاودان مرگ مرگ مرگ مرگ آرزوی پر غرور یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...

هی تعصب هی تعصب عقل های پاره سنگیپافشاری پافشاری بر قوانین کلنگیعزم لشگر، فتح سنگر با خودی های هم آغوشتیغ دشمن چون نشانه فصلهای تیره رنگیراه روشن، راه روشن در میان دشت تاریکهی تحجر، هی تحجر کینه های چون پلنگیجاده سنگی، کفش پاره، از میان جنگل و کوههی فراری هی فراری با روادید فشنگیجهل خالی، خودستایی، خود فریبی، خودستیزیدین گریزی، دین گریزی، بی حجابی چون قشنگیسفره خالی، دست خالی، روزگار بی نصیبیسد آب شهر خالی، لوله های چون تفنگیدشت خالی، رود خالی، خشکسالی، خشکسالیجهل نابی، کشت آبی، چاه های چون سرنگی یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...

آب ثروت، برق ثروت، بی رعیت، بی رعیتنفت ثروت، گاز ثروت، سوء نیت، سوء نیتسفره خالی، دست خالی، روزگار بی نصیبی هی اذیت، هی اذیت، هی اذیت، هی اذیت مغز توده خشک و خالی، بی تفکر، بی تعمقبی جواب از هر سوالی تکیه بر اصل هویتجبر مطلق، بی اراده، گافهای آن جهانیشغل های این چنینی با مزیت بی مزیتگریه با من، اشک با تو، زخم با من، درد با تو سرنوشتی این چنینی روزگاری پر مصیبتطعنه بیش از این نشاید بر قضای آسمانیمهر تمکین بر مشیت، مهر تمکین بر مشیت یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...

رنگ رنگ رنگ رنگ، نقشهای پر خدنگآب رنگ، برق رنگ، واژه های پر شرنگچشم رنگ، گوش رنگ، پشت هوش موش رنگموش گوش، گوش موش، آدمهای بس زرنگدرد کوه، کوه درد، کوههای پر زدردخانه ها به رنگ گور، قبرهای نیمه تنگفقر فقر فقر فقر سطل‌های نیمه بازابر های بی ثمر آسمان ما قشنگ!بانک جعل ادعا نسبتش به فاعل استمرزهای بی هوا وقفهای بی درنگجنگ جنگ، جنگ رنگ، قلبهای نیمه سنگآدمهای مرده دل گوش های خورده زنگخاک دزد، آب دزد، چای دپش خواب دزدخوردگی و بردگی و با دهان چون نهنگ ​​​ یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...

سهمی از رودخانه و آب و جنگلبا قندیل های آویزانپای آبشاری که در امتداد دربند استو راه بر گل و پونه و ریحان باز می گزاردچند قدم پایین ترسی یا چهل شاید پنجاههمسایگان آبی زلالو خانه ی پدریمکه پاگرد آن به نهر آب می چرخدو حجم آبی که بر پیشانی تابستان می نشیندتا گرمای لبی را از عطش عشقی سوزان وارهاندو در عطر و گلاب و آیینه بریزدبالا بلند؟نصیب تودرختهای انجیر سیاه و سفیدتا پایین تر از چینه های گلی باغچهکه روی آن بوته های رونده ی انگوربه پای نهر آویزان استو میدانمخدا را با موسیقی آب می خواهیو سنتور و دفتر شعرم راکه بوی علف و کشتزار و مزرعه می دهدبا تخته سنگ وسط رودخانهکه جای همیشگی من استتا با صدای شرشر آبآرام گیرماما سهم دخترمبا هر رنگ پیراهنی که دوست داردکه جیع بزند و مرا از پشت سر بترساندو اما سهم پسرمامتداد بوته های تمشک نارسیدهکه سرخ و سیاه استو جنگلی که می رود و می رود و می رودتا با کوه و صخره هم آشیان باشدو رهگذران را خیال آوازیکه انعکاس آن از زبان شاعریبا دانه های ریز و درشت شندر پای جلبکهای خیس و لغزنده رودخانهواگویه شود یاد گلستان میکند مرغی درین تنگ قفس...